Briljante column Nausicaa Marbe over Frans Timmermans
Geplaatst: 22-04-2015 23:02
Briljante column Nausicaa Marbe over Frans Timmermans
ISIS en Timmermans’ selectieve emoties.
Als antwoord op de bezorgdheid van het parlement over de afslachting van christenen in Irak door ISIS, bedacht Frans Timmermans een dooddoener. Een formule die moest afleiden van martelingen en onthoofdingen. Uw minister meldde dat Bagdad geen christenen vervolgt. De Iraakse grondwet beschermt ze. Basta.
Wat een doorzichtig cynisme. Alsof je op een strand gelaten staat te oreren dat op zee het zeerecht geldt, terwijl voor je ogen zwemmers door haaien worden vermorzeld.
Het is in Irak inmiddels zo gruwelijk, dat sommige verdreven Yezidi hun wegkwijnende kinderen zelf doden om hen het geweld van ISIS te besparen. Wanhoopsdaden die we niet kunnen beoordelen met onze vertrouwde, in welvaart en veiligheid gekoesterde moraal. Ze behoren tot de zwartste bladzijdes van de wereldgeschiedenis en, afgrijselijk genoeg, tot het heden. Maar Timmermans heeft ineens geen tekst.
Uitroeiing
Kort geleden stond de PvdA’er nog nabestaanden van inzittenden van MH17 te omhelzen – geraakt, leek het. Was dat echt of vals, vraag je je nu af, door zijn stilte over de uitroeiing van christenen. Hoe ook terug te kijken op de speech die Timmermans over MH17 bij de Verenigde Naties hield? Die was belangrijk. Niet om het emotionele gehalte. Elke politicus kan emotie tonen en emotie leidt lang niet altijd tot nuchtere oplossingen. De speech was belangrijk om de retorische truc die aangaf welke geestelijke ramp de mensheid met terreurdaden mee treft. Wat zei hij precies? ’Tot mijn sterfdag zal ik niet begrijpen waarom het zo lang duurde voordat de reddingswerkers toestemming kregen hun moeilijke werk te doen (…).’ Uit alle harten gegrepen. Maar als politiek statement klopt het niet. Want natuurlijk kan een zichzelf respecterende minister van Buitenlandse Zaken begrijpen hoe rebellen in Oost-Oekraïne huishouden. Welke tribale driften er heersen in dat wetteloze domein van warlords die niets om mensenlevens geven. Natuurlijk begrijpt de ervaren politicus Timmermans de bedorven logica van Poetins tuig.
Maar bij de VN maakte hij duidelijk dat hij die logica niet wil accepteren – als mens met een hart. Daarmee trok Timmermans een grens tussen het behapbare en het onvergeeflijke. Tussen wat tot keiharde diplomatie behoort en de barbaarse schaamteloosheid van terroristen, waar geen beschaafd land zich raad mee weet.
Omdat hij dat onderscheid kent, is het kwalijk dat hij niet eenzelfde humane vertwijfeling toont nu ISIS christenen en moslims vermoordt, om fascistische waanidealen die ook bij adepten in de EU aftrek vinden.
Tijdens genocide door islamistische terroristen, die vermoedelijk ook sympathie genieten onder het moslimelectoraat van de PvdA, heeft Timmermans geen mediagenieke emotie meer. Over de exodus van Yezidi die, omsingeld door fanatici nog wreder dan de afgrijselijke Taliban, bij bosjes creperen, tobt Timmermans kennelijk niet tot zijn laatste dag. Da’s islamistische business as usual, lijkt de boodschap. We doen er niets aan en als Wilders gaat schelden, kruipen we voor vergiffenis naar SaudiArabië.
Onbegrijpelijk dat de eurofiel Timmermans, nu de EU van pas zou kunnen komen, de Brusselse kamerplant Catherine Ashton niet gesommeerd heeft tot actie. De emoties van Timmermans zijn opvallend selectief. Het is CDA’s Pieter Omtzigt die de juiste verbanden legt. Terecht wijst hij erop hoe hypocriet de EU in gebreke blijft. Na een voor moslims beledigende speelfilm trommelden Ashton en Barosso de Arabische Liga en de Organisatie van Islamitische landen op voor een plechtig statement tegen ’islamofobie’, vanuit het hart van de EU. Nu ISIS moslims en christenen afslacht, zwijgen deze Europese machthebbers. Ik acht ze handlangers van islamitische dictaturen. Namens de EU lijkt Ashton trouw te hebben gezworen aan de regeringen die het uitmoorden van geloofsgenoten en christenen in het Midden-Oosten financieren. Ashton beantwoordt niet eens de vragen van het Europees Parlement, meldt Omtzigt.
Horror
Niets doen kost niets, denken gevaarlijk onnozele bewindslieden. Maar door de ongekende, willekeurige wreedheid die ver weg toeslaat, raakt de samenleving hier ook beschadigd. Er is morele verwarring over dit onmenselijke verval, het laaiende antisemitisme en de politieke onmacht. De grenzen van de tolerantie en de weerbaarheid van de westerse democratie komen in zicht. Hoe lang kun je jongeren opsluiten opdat ze niet in Syrië gaan vechten? Zal denaturalisatie een eind maken aan de terrorismeaspiraties van sommige Nederlandse moslims? Hoe verder als ISIS hier stevige voet aan de grond krijgt? Onbeheersbare horror overrompelt de brave democratische besluitvorming.
Politici die nu niet thuis geven, beschadigen het begrip menslievendheid voorgoed.
Het laatste nieuws over Timmermans bij de deadline van deze column? Geen statement over de uitroeiing van de Yezidi, wel iets over zijn carrière. Hij zou grote kans maken op de positie van Ashton. Intussen schijnt ISIS in Irak een vrouwenslavenmarkt te hebben geopend. Elke dag weer het onvergeeflijke, gruwelijker dan je voor mogelijk houdt.
ISIS en Timmermans’ selectieve emoties.
Als antwoord op de bezorgdheid van het parlement over de afslachting van christenen in Irak door ISIS, bedacht Frans Timmermans een dooddoener. Een formule die moest afleiden van martelingen en onthoofdingen. Uw minister meldde dat Bagdad geen christenen vervolgt. De Iraakse grondwet beschermt ze. Basta.
Wat een doorzichtig cynisme. Alsof je op een strand gelaten staat te oreren dat op zee het zeerecht geldt, terwijl voor je ogen zwemmers door haaien worden vermorzeld.
Het is in Irak inmiddels zo gruwelijk, dat sommige verdreven Yezidi hun wegkwijnende kinderen zelf doden om hen het geweld van ISIS te besparen. Wanhoopsdaden die we niet kunnen beoordelen met onze vertrouwde, in welvaart en veiligheid gekoesterde moraal. Ze behoren tot de zwartste bladzijdes van de wereldgeschiedenis en, afgrijselijk genoeg, tot het heden. Maar Timmermans heeft ineens geen tekst.
Uitroeiing
Kort geleden stond de PvdA’er nog nabestaanden van inzittenden van MH17 te omhelzen – geraakt, leek het. Was dat echt of vals, vraag je je nu af, door zijn stilte over de uitroeiing van christenen. Hoe ook terug te kijken op de speech die Timmermans over MH17 bij de Verenigde Naties hield? Die was belangrijk. Niet om het emotionele gehalte. Elke politicus kan emotie tonen en emotie leidt lang niet altijd tot nuchtere oplossingen. De speech was belangrijk om de retorische truc die aangaf welke geestelijke ramp de mensheid met terreurdaden mee treft. Wat zei hij precies? ’Tot mijn sterfdag zal ik niet begrijpen waarom het zo lang duurde voordat de reddingswerkers toestemming kregen hun moeilijke werk te doen (…).’ Uit alle harten gegrepen. Maar als politiek statement klopt het niet. Want natuurlijk kan een zichzelf respecterende minister van Buitenlandse Zaken begrijpen hoe rebellen in Oost-Oekraïne huishouden. Welke tribale driften er heersen in dat wetteloze domein van warlords die niets om mensenlevens geven. Natuurlijk begrijpt de ervaren politicus Timmermans de bedorven logica van Poetins tuig.
Maar bij de VN maakte hij duidelijk dat hij die logica niet wil accepteren – als mens met een hart. Daarmee trok Timmermans een grens tussen het behapbare en het onvergeeflijke. Tussen wat tot keiharde diplomatie behoort en de barbaarse schaamteloosheid van terroristen, waar geen beschaafd land zich raad mee weet.
Omdat hij dat onderscheid kent, is het kwalijk dat hij niet eenzelfde humane vertwijfeling toont nu ISIS christenen en moslims vermoordt, om fascistische waanidealen die ook bij adepten in de EU aftrek vinden.
Tijdens genocide door islamistische terroristen, die vermoedelijk ook sympathie genieten onder het moslimelectoraat van de PvdA, heeft Timmermans geen mediagenieke emotie meer. Over de exodus van Yezidi die, omsingeld door fanatici nog wreder dan de afgrijselijke Taliban, bij bosjes creperen, tobt Timmermans kennelijk niet tot zijn laatste dag. Da’s islamistische business as usual, lijkt de boodschap. We doen er niets aan en als Wilders gaat schelden, kruipen we voor vergiffenis naar SaudiArabië.
Onbegrijpelijk dat de eurofiel Timmermans, nu de EU van pas zou kunnen komen, de Brusselse kamerplant Catherine Ashton niet gesommeerd heeft tot actie. De emoties van Timmermans zijn opvallend selectief. Het is CDA’s Pieter Omtzigt die de juiste verbanden legt. Terecht wijst hij erop hoe hypocriet de EU in gebreke blijft. Na een voor moslims beledigende speelfilm trommelden Ashton en Barosso de Arabische Liga en de Organisatie van Islamitische landen op voor een plechtig statement tegen ’islamofobie’, vanuit het hart van de EU. Nu ISIS moslims en christenen afslacht, zwijgen deze Europese machthebbers. Ik acht ze handlangers van islamitische dictaturen. Namens de EU lijkt Ashton trouw te hebben gezworen aan de regeringen die het uitmoorden van geloofsgenoten en christenen in het Midden-Oosten financieren. Ashton beantwoordt niet eens de vragen van het Europees Parlement, meldt Omtzigt.
Horror
Niets doen kost niets, denken gevaarlijk onnozele bewindslieden. Maar door de ongekende, willekeurige wreedheid die ver weg toeslaat, raakt de samenleving hier ook beschadigd. Er is morele verwarring over dit onmenselijke verval, het laaiende antisemitisme en de politieke onmacht. De grenzen van de tolerantie en de weerbaarheid van de westerse democratie komen in zicht. Hoe lang kun je jongeren opsluiten opdat ze niet in Syrië gaan vechten? Zal denaturalisatie een eind maken aan de terrorismeaspiraties van sommige Nederlandse moslims? Hoe verder als ISIS hier stevige voet aan de grond krijgt? Onbeheersbare horror overrompelt de brave democratische besluitvorming.
Politici die nu niet thuis geven, beschadigen het begrip menslievendheid voorgoed.
Het laatste nieuws over Timmermans bij de deadline van deze column? Geen statement over de uitroeiing van de Yezidi, wel iets over zijn carrière. Hij zou grote kans maken op de positie van Ashton. Intussen schijnt ISIS in Irak een vrouwenslavenmarkt te hebben geopend. Elke dag weer het onvergeeflijke, gruwelijker dan je voor mogelijk houdt.