Altijd carnaval.

[Klaas Vaak]

Vandaag, om 11 minuten voor 11 op 11 -11 is de Raad van Elf weer bijeen geweest voor de jaarlijkse voorbereiding voor het carnaval, een feest waarbij een feestelijk optocht met praalwagens wordt georganiseerd en het bovendien zaak is zich zodanig te verkleden en/of de clown uit te hangen zodat men elkaar niet meer (her)kent. Het is een traditie uit katholieke kringen om vlak voor het begin van de strenge vasten nog even gek en uitgelaten te doen.

Maar voor een bepaalde groep is het om een heel andere reden altijd carnaval, maar dan zonder alcohol en optocht.


In ons land verschijnt sinds enige tijd en met enige regelmaat een dame in een boerka of nikab op straat. De reacties die dat oproept op de sociale media zijn meestal van uiterst negatief tot begripvol met de toevoeging: “”och, wat geeft dat nou, zo,n hoofddoekje, we leven toch in een vrij land?”. En voegt men er aan toe: “Tot ver in de jaren zestig liepen de vrouwen hier ook met een hoofddoekje”.
Zo op het eerste gezicht is er inderdaad niets mis mee met het feit dat moslima,s een hoofddoekje dragen of nog strenger een boerka of een nikab. Het Want, beste heren, laten we elkaar geen mietje noemen, wie beweerd dat een uitdagend schaars geklede dame, of een afbeelding van charmante dames in alleen maar ondergoed op een levensgroot billboard hem niets doet is een notoire leugenaar, een vette homo of een dooie pier.

Het is een duivels dilemma, een man die een vrouw lastig valt zit goed fout, maar diegene of welke cultuur dan ook, die automatisch altijd de schuld bij de man legt maakt dezelfde fout als diegene of die cultuur die standaard het omgekeerde doet. (In een cultuur waar de schuld automatisch altijd bij de man ligt, om een voorbeeld te noemen, wat bv Julian Assange is overkomen in Zweden het meest feministische land ter wereld, waar professionele verleidsters maar op één ding uit zijn, wordt evengoed onrecht gedaan, zie reactie onder).

Maar moeten we daarom de verantwoordelijkheid van beheersing van de lage dierlijke lusten van het sterke geslacht alleen bij het zwakke geslacht neerleggen?
Moeten haar daarom verplichten zich in een afgrijselijk laken te hullen? Wat voor logica zit daar achter?? Daarvoor moeten we terug naar de oorspronkelijke de rol van de vrouw in bijna alle oude culturen en met name die van de islam. Wie een beetje op de hoogte is van het leven van de profeet, weet dat Mohammed meerdere vrouwen had. Er worden aantallen van negen, twaalf of veertien vrouwen genoemd en in die tijd had je ook puur sociale huwelijken. Mohammed had een paar van die sociale huwelijken, maar hij had ook buitenechtelijke relaties. Hier een goed gedocumenteerde lijst van alle vrouwen en concubines van Mohammed.

http://wikiislam.net/wiki/List_of_Muham ... Concubines

Ja Mohammed lustte er wel pap van, moslims gaan er prat op en roemen zijn potentie omdat de profeet per nacht met meerdere van zijn vrouwen “sliep”. Daar hebben we de kern van het probleem, de mannelijke lust wordt verheven maar die van de vrouw veroordeeld. Een ideale situatie voor hitsige mannen, maar jammer genoeg wat minder ideaal voor vrouwen. Geen nood, de oplossing, een rasechte “one size fits all” oplossing, laat alle vrouwen een boerka dragen zodat er geen stukje bloot te zien is, probleem opgelost, iedereen blij. Nou ja iedereen, tenminste als je niet de domme pech hebt alsnog slachtoffer van aanranding of verkrachting te worden en je vader het brutale lef heeft om aangifte te doen. Zoals het geval van dit dertien jarig meisje en wat er dan kan gebeuren.


https://www.youtube.com/watch?v=TUnfDuf0Wqc

Hier een deel van een artikel van iemand die goed op de hoogte is met de materie en een antwoord geeft op de vraag of de logica achter het hoofddoekje en de boerka of nikab wel zo onschuldig is als het lijkt.

”Uw vrouwen zijn een akker voor u” door Nahed Selim .

“”Ik durf de stelling aan dat er een onverenigbaarheid bestaat tussen de orthodoxe islam en de moderne, seculiere samenlevingsvorm in West-Europa. Een van de aspecten waarin die onverenigbaarheid zich het duidelijkst manifesteert, is de verhouding tussen man en vrouw. ‘Moslima’s horen niet met hun lichaam te koop lopen. Vrouwen die schaars gekleed op straat lopen, vragen erom verkracht of aangerand te worden. Het is hun eigen schuld als ze daarvan het slachtoffer worden.’ Met deze stelling zullen heel veel Nederlandse moslims het eens zijn, maar om begrijpelijke redenen zullen ze dat nooit in het openbaar zeggen.

Volgens de islam is het doel van het huwelijk de mens onontvankelijk (‘immuun’) te maken voor losbandigheid, die als het grootste kwaad in de wereld wordt gezien. Seksualiteit wordt helemaal bezien vanuit het standpunt van de man. De vrouw dient beschikbaar te zijn voor de seksuele bevrediging van de man. Hij is de actieve, handelende partij. Dit wordt zonder enig voorbehoud als een natuurlijk (of goddelijk) recht beschouwd: ‘Uw vrouwen zijn een akker voor u, zo komt dan tot uw akker zoals gij maar wilt’ (soera 2:223). De bevrediging van de man is zowel de plicht als het doel van de vrouw.

De bekende korantekst die aangeeft dat de vrouw geslagen mag worden indien ze opstandig is, handelt niet over algemene ongehoorzaamheid van de vrouw, maar gaat specifiek over het weigeren van seks aan haar man: ‘Maar zij van wie jullie opstandigheid vrezen, vermaant haar, laat haar alleen in bed en slaat haar’ (soera 4:34). Als tegenprestatie krijgt de vrouw bij het huwelijk een bruidsschat en is de man verantwoordelijk voor het levensonderhoud van het gezin. Ook krijgt ze na een scheiding gedurende drie maanden alimentatie, of zolang ze na de ontbinding van het huwelijk een kind van haar man nog borstvoeding geeft. Het is uiteraard uitgesloten dat ze in het huwelijk weigert de seksuele behoeften van haar man te bevredigen. Als ze zich verder aan de regels houdt, mag ze haar bezittingen houden en beheren, mag ze haar meisjesnaam voeren en wordt de man aangespoord haar fatsoenlijk te behandelen en haar te onderhouden. Desondanks mag de man, naar eigen believen en op elke moment, zijn vrouw verstoten of nog een vrouw huwen.

Volgens de islam mag de liefde uitsluitend binnen het huwelijk bedreven worden. De plicht om onwettige seks te voorkomen, ligt primair bij de vrouw. Zij moet ervoor zorgen dat de man niet in de verleiding komt seksuele handelingen buiten het echtelijke bed te verrichten. Dit doet ze door zich zedig te gedragen en zich aan de kledingvoorschriften te houden. Het is de vrouw die de reputatie en goede naam van de familie hoog te houden heeft.
Ook de vrouw die is verkracht, wordt in de islamitische landen door haar omgeving veroordeeld. Zij heeft de man verleid of hem zijn gang laten gaan. In de islamitische bronnen wordt op verkrachting geen straf gesteld. Het is niet verwonderlijk dat verkrachte vrouwen nauwelijks aangifte durven doen. Sterker nog, vrouwen voelen zich vaak schuldig en houden het geheim – al helemaal wanneer het een verkrachting binnen de familie betreft – tenzij ze door de verkrachting zwanger raken. Het is een schrijnende onrechtvaardigheid dat in islamitische landen waar de sharia geldt, verkrachte vrouwen worden gestraft vanwege hun zogenaamde overspeligheid (gestenigd als ze getrouwd zijn) of hun ontucht (honderd zweepslagen als ze nog niet getrouwd zijn), terwijl de verkrachter vrijwel altijd vrijuit gaat wegens gebrek aan het vereiste bewijs, dat moet worden geleverd door vier getuigen die de seksuele daad met eigen ogen gezien hebben.

In plaats van hun zonen bij te brengen dat vrouwen en meisjes geen seksobjecten zijn, en hun dochters te leren nee te zeggen wanneer iemand de grenzen overschrijdt, concentreert de opvoeding van veel islamitische meisjes zich op het beperken van de omgang met mannen of jongens. Daarmee moet hun maagdelijkheid veiliggesteld worden. Ouders houden niet van assertieve meisjes, omdat mannen (potentiële echtgenoten) daar niet van houden en omdat de dochters misschien hun plicht seksueel beschikbaar te zijn, zullen verzaken.
De meeste moslimmeisjes worden na schooltijd thuisgehouden. Ze mogen alleen islamitische clubjes bezoeken. Gemengde activiteiten zijn taboe, behalve als het niet anders kan, zoals op school. Dus: gescheiden zwemmen, geen deelname aan sport of muziekles buiten school, gescheiden klassen voor jongens en meisjes – in Nederland alleen nog op islamitische scholen – en geen deelname aan schoolreisjes wanneer er overnacht moet worden. Natuurlijk moet er een hoofddoekje gedragen worden. Wat hun zonen buitenshuis uitspoken, daar zitten de meeste moslimouders niet mee. Zodra de jongens de straat op zijn, beschouwen de meeste ouders zich niet meer verantwoordelijk voor hun daden. Wie last van hun zonen heeft, moet zelf maar tegen hen optreden, is de opvatting. Niet zelden wordt er geroepen dat integratie van twee kanten moet komen en dat de Nederlandse samenleving ook rekening moet houden met de aanwezigheid van moslims.

‘Als een vrouw nee zegt, dan bedoelt ze ook nee’, is een zin die ik als tolk, in het kader van seksuele voorlichting, vaak moest vertalen voor Arabisch sprekende jongens die pas in Nederland waren. Of hij ook begrepen werd, is de vraag. Voor de meeste moslims is het in ieder geval een volstrekt onbegrijpelijke frase. Volgens hen horen vrouwen pas seks binnen het huwelijk te hebben. Nee zeggen hoort er dan niet bij. Een vrouw die buitenechtelijke seks heeft, is in hun ogen een hoer of zelfs nog minder. Zo heb je in feite maar twee soorten vrouwen: seksueel oppassende vrouwen en hoeren. Vrouwen die seks hebben met een moslimvriend kunnen in de regel zijn respect en waardering wel vergeten.

Dit verklaart ook de felheid waarmee sommige mannen met een islamitische achtergrond kunnen reageren wanneer een vriendin de verhouding beëindigt, wanneer ze seks weigert of wanneer de mannen jaloers worden. (Denk aan Awa, de Iraaks-Koerdische 17-jarige jongen in Leeuwarden die zijn vriendin uit jaloezie twee keer met terpentine overgoot en in brand stak.) Zo’n heftige en gewelddadige reactie is niet alleen een uitdrukking van pijn of gekwetstheid, maar ook van minachting. Het dragen van een hoofddoek, sluier of burka komt door dit alles in een ander licht te staan. Meisjes en vrouwen kunnen daarmee aan mannen het krachtige signaal afgeven dat ze vasthouden aan de islamitische normen en leefwijze. Daarmee verdienen ze het om met rust gelaten te worden en gevrijwaard te blijven van agressie. Daarom legitimeert het dragen van een hoofddoek in wezen ook het onbeschofte gedrag, het geringe respect en zelfs de agressie van jongens en mannen jegens vrouwen die géén hoofddoek dragen. In de grote steden ondervinden Nederlandse vrouwen én moslimvrouwen zonder hoofddoek hier veel hinder van, op scholen, in zwembaden, in de discotheek en op straat. Alleen al daarom zou de hoofddoek op school en op de werkplaats verboden moeten worden.

We mogen echter niet generaliseren. Er zijn uiteraard ook niet-orthodoxe moslimmannen die zich proberen te bevrijden van de primitieve houding tegenover vrouwen waarmee ze zijn opgevoed. Maar het is blijkbaar ontzettend moeilijk voor mannen om hun denkbeelden over seksualiteit en de seksuele beschikbaarheid van de vrouw te veranderen. Ze gaan wel relaties voor het huwelijk aan, maar trouwen zelden met een van hun vriendinnen. In feite buiten ze de vrije seksuele moraal in hun eigen voordeel uit. De enige echtgenote die hun respect kan verdienen, is de vrouw die zich zedig gedraagt, maagd blijft dus.
Een seksueel onafhankelijke vrouw die seks kan willen, maar ook kan weigeren, bestaat volgens de orthodoxe islamitische zeden niet. Als dat wel zo was, zouden ook getrouwde vrouwen een onafhankelijke wil en een eigen oordeel kunnen hebben, en zouden ook zij soms geen zin in seks met hun man kunnen hebben. Dat zou natuurlijk afbreuk doen aan dit koranvers: ‘Uw vrouwen zijn een akker voor u, zo komt dan tot uw akker zoals gij maar wilt.’
Het idee dat liefde tussen man en vrouw een hoog menselijk ideaal is, een waardig doel om na te streven, dat seks de lichamelijke uitdrukking is van liefde, dat man en vrouw gelijkwaardige partners kunnen zijn die door liefde en waardering met elkaar verbonden zijn, is voor de meeste orthodoxe moslims niet vanzelfsprekend.
Bij hen vormen de dominantie van de man en de seksuele beschikbaarheid van de vrouw de basis van het huwelijk. Toch staan er in de koran ook enkele mooie verzen die mannen opdragen vriendelijk en fatsoenlijk met hun vrouwen om te gaan, en verzen die getuigen van een noodzakelijke genegenheid en barmhartigheid tussen getrouwde mensen. Helaas kunnen die weinige mooie verzen niet voorkomen dat veel moslima’s op het gebied van de liefde op een onmenselijke wijze worden uitgebuit. Ook zorgen de talloze voorschriften op het gebied van de seksuele moraal voor een systeem dat niet anders dan als immoreel kan worden gezien.
Het mag een wonder heten dat, ondanks het hierboven geschetste, zoveel moslima’s tegen de dominantie van hun man durven te rebelleren.

Het grootste deel van de moslimjeugd in Nederland krijgt van hun ongeletterde, onwetende ouders een traditionele opvoeding die het slechtste van de islam (discriminatie tegen vrouwen, homoseksuelen, atheïsten en joden) combineert met de tradities uit de onderdrukte en onderontwikkelde gebieden van herkomst (gedwongen huwelijken, vrouwen- en kindermishandeling, besnijdenis, eerwraak, etc.). De tweede en derde generatie moslims beschouwen dit mengsel van geloof en tradities uit de herkomstlanden van hun ouders – waar ze zich natuurlijk nooit zouden willen vestigen – als hun identiteit, te verkiezen boven de westerse normen en waarden. Daardoor botsen ze voortdurend met de Nederlandse samenleving. Maar tegelijkertijd stellen ze vast dat Nederland hun enige vaderland is, dat ze nergens anders dan hier willen en kunnen wonen.
De Nederlandse samenleving moedigt deze ‘eigen identiteit’ aan door de oprichting van moskeeën, islamitische stichtingen, organisaties en scholen mogelijk te maken en te subsidiëren – in feite een anti-integratiebeleid.

De Nederlandse overheid heeft niet ingezien dat orthodoxe moslimgeestelijken, die links-Nederland voor hun karretje hebben weten te spannen, onmogelijk bondgenoten kunnen zijn in de bevordering van integratie. Al pretenderen ze dit om maar gesubsidieerd te blijven. Het is goed te beseffen dat de vertegenwoordigers van de orthodoxe islam de vrije seksuele moraal van het Westen – o zo aantrekkelijk voor jonge mensen – als het grootste kwaad op aarde zien. De enige manier om de jeugd ertegen te beschermen is het prediken van haat jegens het Westen. Van een islamzuil kan dus geen integratie maar slechts vrijwillige segregatie verwacht worden.

Het moge duidelijk zijn dat voor een orthodoxe islam geen plaats is in de Nederlandse multiculturele samenleving: een democratie met gelijke rechten voor iedereen, ongeacht sekse, (on)geloof of seksuele geaardheid. De wijze waarop zich in Nederland de integratie heeft voltrokken, moet als mislukt worden beschouwd. Daarom moet er van ons, moslims, en van alle andere minderheden in Nederland niets minder dan assimilatie worden geëist. Thuis en in ons hart staat het natuurlijk iedereen vrij om te geloven in wat en in wie we maar willen.

Nahed Selim werd geboren in Egypte en leeft thans in Nederland. Ze is auteur van het boek ‘De vrouwen van de profeet’, uitgegeven bij Van Gennep.

Voor zover is deze situatie of logica in moslimlanden misschien een oplossing, maar nu komen moslim immigranten massaal als “vluchteling” naar westerse landen waar ze massaal vrouwen aantreffen die geen hoofddoekje dragen en in hun ogen onzedelijk gekleed over straat lopen.
Velen maken zich ook ernstig zorgen over de schrikbarende verkrachtingscijfers. Op Zuid Afrika na loop je als vrouw het grootste risico om in Zweden verkracht te worden. Statistische gegevens geven aan dat één op de vier vrouwen in Zweden verkracht zal worden. Volgens diezelfde statistieken wordt 77 procent van al die verkrachtingen begaan door moslims. In Zweden bv is de moslimpopulatie inmiddels 7 procent.
Ze tiranniseren de inwoners, onderdrukken vrouwen en bepalen wat ze wel en niet mogen doen.

In Zweden zijn ongesluierde vrouwen verkracht door moslimjongeren die beweren daar het volste recht toe te hebben. Recentelijk is een Somaliër in Stockholm gearresteerd wegens het verkrachten en anaal penetreren van een stervende vrouw.De islamitische verkrachtingsbendes geloven dat verkrachting een zonde van de vrouwelijke slachtoffers is en niet van de mannelijke daders, en dat het molesteren en zelfs vermoorden van Joden, Christenen, homoseksuelen en andersdenkenden een manier is om in het paradijs te komen.